​​​​​​​เรื่องผี!!

[Tawanida]

เล่าเรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในตอนวัยมัธยม ที่ด้วยความแก่นแก้ว และก็ค่อนข้างจะแก่นแก้ว จนกระทั่งทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่อาจ..ลืมอย่างยิ่งจริงๆ 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในช่วงมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานที่เรียนที่ผมเรียนนั้นค่อนข้างที่จะเก่า แล้วก็แก่ไม่ต่ำลงยิ่งกว่า 100 ปีซึ่งถือว่าเป็นอีกหนึ่งสถานที่เรียน ที่มีประวัติศาสตร์ที่มาที่ไปอย่างยาวนาน จึงไม่ประหลาดใจที่จะมีเรื่องร้อนๆแบบนี้ เกิดขึ้นแต่ไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


เครื่องดนตรีไทยทั้งผองของสถานที่เรียน ถูกเก็บเอาไว้ในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในห้องประชุม โดยในห้องเว้นแต่อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรครู แต่งแต้มอยู่ ที่ฝาผนังน่าจะเกือบจะๆ10 เศียรเลยทีเดียว ซึ่งคนไหนกันแน่ที่เป็นครูสายการศึกษาเล่าเรียน หรือไม่ใช่การแสดงบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากยุคใกล้ๆเครื่องดนตรีอยู่ ซึ่งผู้ใดกันแน่ที่มีเซ้นส์ก็จะรู้ได้ทันทีว่า ห้องกลุ่มนี้มีพลังงาน บางสิ่งบางอย่างอยู่แน่ๆ


ซึ่งทุกคนในสถานศึกษาต่างเข้าใจดี ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ค่อนข้างจะน่าสยดสยอง อย่างมากมาย แต่ดูท่าด้วยความซุกซน ในวัยเด็ก ซึ่งในช่วงนั้นก็เรียกได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบผู้หญิง ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวกลุ่มนี้ กลายเป็นเรื่องตลกที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนหรือมากล่าวเล่าเกินจริง จนไม่ได้คิดอะไรเยอะมากนักนั่นเอง


แต่แล้วเย็นวันหนึ่ง ในช่วงใกล้สอบสถานที่เรียนได้จัดแจง ปิดโรงเรียนไว ก็เลยทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังหอประชุมกับเพื่อนๆเพื่อรอคอยเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ ข้างหลังเลิกเรียน พวกเราได้กระทำการไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จำเป็นต้องนั่งรอคอยครูที่บันไดข้างเวทีแม้กระนั้นอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงเพลงไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เรื่องผี

เราทั้ง ห้องต่างมองหน้ากัน แล้วก็ความข้องใจก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้พูดว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ อาจารย์ อยู่ภายในห้องกันแน่ ก็เลยทำให้หัวหน้าห้องของพวกเรา ได้เดินเข้าไปดูที่ห้องกับแปลงเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมก็เลยได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ประตูเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีผู้ใดอยู่เลยแต่ว่าเพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่มิได้ถูกบันทึกเทปเอาไว้ และเป็นเพลงที่สัมผัสได้โดยทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย เครื่องดนตรีวงมโหรีอีกทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในตอนตอนเย็นที่เงียบสงัดของสถานที่เรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่ผู้ที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงแล้วก็เริ่มน่ากลัวขึ้น ก็เลยทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆและสร้างอารมณ์มาระอุ ให้กับเพื่อนพ้องๆต่างทุกคนเงียบกันหมด และก็ต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนพ้องเพศหญิง ในห้องเริ่มมีลักษณะสั่นกลัว และก็ร้องไห้ในทันที และก็ผมเชื่อมั่นได้เลยว่ามันควรจะมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย รวมทั้งรู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม และได้ยินมันไม่ธรรมดาอย่างยิ่งจริงๆซึ่งผมกล้าการันตีเลยว่า เพลงที่พวกเราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกบรรเลงขึ้น รวมทั้งรู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่เราไม่อาจจะชี้แจงได้ เรื่องผี

แต่ว่าด้วยความไวคะนองของผม ที่ดูเหมือนกับว่ายังคงตลกขบขัน กับเพื่อนฝูงเพศหญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรล้นหลามนัก และไม่ใช่คนที่กลัวเรื่องอะไรอย่างงี้ หรือ โลกงามจำนวนมาก นักผมเลยบอกสหายไปว่าช่างเถอะหรอกพวกครู ในเครื่องดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนเรา เนื่องจากห้องประชุมนั้น ออกจะที่จะเงียบแล้วก็เปลี่ยวมากมายนั่นเอง เรื่องเล่าผี

แต่ว่าดูราวกับว่าบรรยากาศจะไม่ได้ดีขึ้นเลย สหายๆผู้หญิงต่างพากันร้องไห้แล้วก็สั่นกลัว รวมทั้งผมก็นึกในใจว่า ทำไมพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแต่ด้วยบรรยากาศ ก็อาจเข้าใจได้ว่าแขนขาสั่นคงจะไม่สามารถกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกผิดด้วยอย่างเดียวกัน 

แต่ต่อไป โดยประมาณ 10 กว่านาคราวหลังจากที่พวกเราได้ยินเสียงดนตรีอยู่ๆร้อยกรองประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา ในทันที ทุกคน ต่างกรีดร้องแล้วก็ด้วยความตกใจ พร้อมด้วยประตูห้องเปิดออกมาทั้งๆที่ไม่มีคนอยู่ในห้อง ซึ่งผมหันไปมองก็มองไม่เห็นใครอยู่ด้วย อย่างเดียวกัน หลังจากที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่ไม่ได้นัดแนะต่างโหวกเหวกโวยวาย แล้วก็กรีดร้องกันด้วยความกลัว

เนื่องจากว่าเป็นวัยแก่นแก้ว รวมทั้งผมเป็นผู้เดียวที่มองดูเข้าไป ในห้องก็ไม่ได้เห็นอะไรแม้กระนั้นอยู่ๆก็มองเห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรี ซึ่งผมทราบได้ในทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติอย่างแน่แท้ แล้วก็มันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เรื่องผี

หลังจากที่มีเสียงกรีด รวมทั้งดังอีกทั้งสถานศึกษา จนทำให้พวกครูแล้วก็คุณครูต่างพากันมาดูว่ากำเนิดอะไรขึ้นแล้วก็พวกเราก็ได้ กระทำเล่าราวทั้งหมดทั้งปวงให้ฟัง จนทำให้คุณครูที่สถานศึกษานั้น ต่างมองหน้ากันและก็กล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆประเดี๋ยวพรุ่งนี้ พวกเราจะทำบุญสุนทานใหญ่กันดีกว่า...

จากนั้นพวกเราก็ไม่ได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย แม้เรียนดนตรีไทยจริงๆพวกเราจะเอาอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีมาไว้ที่บนเวที แล้วก็จะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงแม้คุณครูจะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน และปฏิเสธครูโดยทันทีหรือรวมไปถึงการขนย้าย หรือ ขนเครื่องดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็จึงควรไปกันทีละผู้คนจำนวนไม่ใช้น้อยอีกด้วย 

ต่อไปเรื่องราวพวกนี้ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ ยังคงเล่ากันอยู่แล้วก็เกิดเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานกลุ่มอย่างแน่แท้ เพราะว่าเพื่อนกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อคอยเข้าชั้นเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง และหัวข้อนี้ก็เปลี่ยนเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เรื่องผี �������เรื่องผี